Holistisch denken, de één doet bij wijze van spreken niet anders. De ander kan het allemaal niet volgen. Tóch ga ik een poging doen.

Om te beginnen, wat is de microkosmos en de macrokosmos?

De cel is de microkosmos van een orgaan, of andersom, het orgaan is de macrokosmos van de cel.

Het orgaan is de microkosmos van je lichaam als macrokosmos.

Jij bent de microkosmos van je wijk als macrokosmos.

De wijk is de microkosmos van de stad als macrokosmos.

De stad is de microkosmos van de provincie als macrokosmos.

De provincie is de microkosmos van het land als macrokosmos.

Het land is de microkosmos van het continent als macrokosmos.

Het continent is de microkosmos van de aarde als macrokosmos.

De aarde is de microkosmos van ons zonnestelsel als macrokosmos.

Ons zonnestelsel is de microkosmos van het heelAL als macrokosmos.

Ter vergelijking een foto van de oude matroesjka poppetjes. Het kleinste poppetje past steeds in een groter poppetje.

Is zo een beetje duidelijk wat ik uitleg? De microkosmos is een klein onderdeel van een groter iets wat het macrokosmos is, maar de macrokosmos is dan weer de microkosmos van iets wat nog groter is.

Met andere woorden, we zijn allemaal een uniek onderdeel van het universum. We zijn zonder dat we het misschien door hebben wel heel nauw met elkaar verbonden, ook al merken we daar meestal maar weinig van.

Wat een raar verhaal voor een kapper..... Misschien..... Maar deze natuurkapper is vooral geïnteresseerd in het holistische, dat is waar ik het nu over wil hebben.

Want die cel, waar ik mee begon, is een heel belangrijk onderdeel van iets heel groots. Wij levende wezens zijn continu bezig met celdeling.

Zodra we geboren worden, of eigenlijk daarvoor al, zijn onze cellen zó geprogrammeerd dat ze precies weten wat ze moeten doen. Hoe bijzonder is dat!

Sterker nog, alle embryo's lijken in beginfase precies hetzelfde. Of we nu kijken naar een mensenembryo, een hond, kat, paard, konijn, varken, koe, leeuw, het maakt niet uit, we beginnen allemaal als een soort boon. Niet oneerbiedig bedoeld overigens.

Maar die cellen, ze weten precies welke cel wat moet doen, door bijvoorbeeld een hand te vormen, of een orgaan, een oog, hersenen en ga zo maar door. Dat is toch geweldig!

Natuurlijk is dat nog niet alles wat betreft de programmering. Hoe vaak die cellen zich ook delen, als je bruine ogen hebt dan weten die cellen dat ze na een paar keer vernieuwen niet opeens groen moeten worden. Zo hebben we altijd een kopie van het eerste exemplaar in ons systeem. Maar zoals dat gaat met kopie op kopie op kopie op kopie (ga zo nog maar even door), die worden op den duur moeilijker leesbaar. De informatie/inkt valt weg, we worden ouder. Hebben we daar dan helemaal geen invloed meer op? Op zich wel, we kunnen dit proces door een ongezonde leefstijl versnellen of door een gezonde leefstijl vertragen/uitstellen.

Ook al ben jij al 50 plus, je lichaam is nooit ouder dan 7-10 jaar. Onze cellen vernieuwen zich continu. Na anderhalf jaar zit er geen enkele cel meer in je lichaam die er nu wel inzit en ben je eigenlijk een totaal nieuw mens.

Ziek zijn is niet normaal. Zonder enige hulp van jou klopt je hart, geneest een schaafwond, groeit je haar en werken je darmen. Je huid wordt elke maand volledig vernieuwd en je lever elke zes weken. Een gebroken bot groeit weer aan. Zelfs je lever kan weer aangroeien. Omdat je hele lichaam steeds letterlijk wordt vervangen, lijkt het totaal niet meer op het lichaam waar je in woonde toen je een baby was. Dat lichaam bestaat niet meer. Maar jij, de persoon die in jouw lichaam woont en die steeds verhuist naar een volgend lichaam, is er nog wel.

We zijn allemaal energetische wezens en alles wat we denken en doen wordt beïnvloed en gecreëerd door energie. Wat jij denkt, wat je verwacht en hoe jij je voelt, uit zich in je lichaam. Op deze manier communiceer jij de hele dag met je cellen. Je lichaam weet precies of jij tranen van blijdschap huilt of tranen van verdriet. Zodra jij je blij en gelukkig voelt begint je lichaam chemische stoffen aan te maken die je beschermen tegen allerlei ziektes. Maar wanneer je woede opkropt of steeds depressieve gedachten hebt, dan stuur je ‘giftige’ boodschappen naar je lichaam en produceert je lichaam ‘giftige’ chemische stoffen (ook microkosmos), waardoor er ziektes in je lichaam kunnen ontstaan.

Om de matroesjka poppetjes er nog even bij te halen, het kleinste poppetje (de cel) is het belangrijkste. Het grootste poppetje, je lichaam in dit specifieke voorbeeld (macrokosmos) heeft de kleinere poppetjes, je organen/ledematen, cellen nodig. Zonder gezonde cellen (microkosmos) kun je geen gezond lichaam (macrokosmos) beheren. Dus wordt de kopie steeds vager en weten de cellen (microkosmos) eigenlijk niet meer zo goed wat ze nou eigenlijk moeten doen.

Zo ontstaat uiteindelijk ziekte. De ene ziekte is aan de buitenkant (huid/haar) wel zichtbaar, de andere ziekte weer niet. Soms zie ik aan de haren van mensen dat ze een moeilijke tijd achter de rug hebben.

Door ziekte ga je mentaal ook niet helemaal lekker in je vel zitten, andersom werkt dat overigens net zo. Zoek maar eens op 'ziekten en hun psychische oorzaken'.

Zonder dieper in te gaan op de definitie van een gezonde leefstijl, wanneer jij goed voor jou gehele zelf als microkosmos zorgt, lever jij een hele belangrijke bijdrage aan de impact op de macrokosmos.

Stel dat we allemaal onze gezondheid, ons geluk en vreugde bovenaan ons prioriteitenlijstje plaatsen, stel dat....... Dan krijgen we misschien wel wereldvrede. Stel dat ik dat nog mag meemaken. Stel.......

De wereldverbeteraar.

Nog even een klein filmpje, nadat ik mijn verhaal had geschreven kwam het mij toe vallen.