1 mei: Beltane

Beltane, Beltain, Beltaine is een jaarlijks vruchtbaarheidsfeest in de cultuur van de Kelten. Het begint op 30 april, aan de vooravond van 1 mei, ter ere van Belenos, de god van leven en dood. Beltane staat in het teken van bloei en bevruchting. Het is de tegenhanger van Samhain, wanneer de winter wordt ingeluid en dat voor dood en duisternis staat. Beltane staat dus voor licht en leven.

Beltane is een kruiskwart dag, die het midden aangeeft tussen lente-equinox en zomersolstitium. Oorspronkelijk was het feest kennelijk een reinigingsritueel om vruchtbaarheid en bescherming tegen ziekten af te smeken, waarbij mensen en vee symbolisch tussen vuren werden geleid (beltene is "fel vuur" in het Oudiers) zodat hun ongerechtigheden zouden verdwijnen en de nieuwe groei een zuiver begin kon hebben, vrij van zonde en ziekte.

Enkele bijzonderheden omtrent de feestdag:
Als voorbereiding op de dag werd het turfvuur in de hutten gedoofd; wanneer het feest was aangebroken, ontstaken de druïden op de toppen van de heuvels een heilig vuur ter evocatie van de zonnegod die moeder aarde bevrucht. Met dit vuur werden de haarden opnieuw werden aangestoken. Het vee werd tussen de vuren gedreven, zodat het voor een jaar gezuiverd werd, ook de mensen liepen er tussendoor. Vervolgens kwamen de jonge inwoners van het dorp samen op de heide, waar ze zichzelf in een cirkel in het turf ingroeven. Ze bereidden een maaltijd met eieren en melk op een vuur dat ze in de cirkel aanstaken en vervolgens maakten ze een soort taart van havermout.

In de Keltische mythologie is het een magische dag waarop de grenzen tussen de normale werkelijkheid en de Andere Wereld vervagen en er dus allerlei wonderlijke dingen kunnen gebeuren. Anders dan tijdens Samhain, wanneer de doden toegang hebben tot het rijk der levenden, kunnen nu omgekeerd de levenden hun wereld verlaten en bijvoorbeeld het elfenrijk bezoeken. In veel verhalen brengt het groot ongeluk als sommige handelingen, zoals een huwelijksvoltrekking, in de periode tussen Samhain en Beltane worden uitgevoerd, die moesten dan tot de lente worden uitgesteld: als ze te overhaast nét voor Samhain werden voltrokken, bracht dat ook weer ongeluk. 

​

​

Pinksteren: vijftig dagen na Pasen

In feite ontstond het pinksterfeest uit een heidens meifeest, waarbij aan de vruchtbaarheid op het land gedacht werd en waarmee de mensen de zegen der goden over hun oogst wilden afsmeken. De analogie met het Joodse Wekenfeest spreekt in dat opzicht boekdelen. Zigeuners begonnen aan hun trekseizoen en in vroeger eeuwen sprak de koning of keizer recht over zijn onderdanen. Voor de eerste christenen was het, evenals voor de Joden in religieus opzicht, niet anders.

​

Eén van de voorjaarsfeesten was de viering van de Pinksterbloem (in oostelijke provincies Pinksterbruid). Dit moet oorspronkelijk een feest geweest zijn waarop het mooiste meisje van het dorp of de buurt door de jongelingen tot pinksterbloem of -bruid werd gekozen en met bloemen werd versierd en gekroond; een feest waarbij huwbare, jonge mannen en vrouwen dansten, zongen en met elkaar kennis maakten. De bloem of bruid symboliseerde een nieuw begin, de aanvang van de zomer en tegelijk vrijage en huwelijk. Maatregelen om de feesten te verbieden wegens overlast en misstanden zijn er waarschijnlijk al sinds de late middeleeuwen geweest, maar zijn pas vanaf de zeventiende eeuw bekend.